Όπως αναλύει το "protothema" φιλότιμοι όλοι τους, έδειξαν χαρακτήρα και πείσμα, αλλά όπως πήγε ο αγώνας τους αδίκησε – τουλάχιστον όσους έδειξαν ότι μπορούσαν παραπάνω.
Ιδού:
Καρνέζης: Δεν ήταν αρνητικός, αλλά δεν βοήθησε σημαντικά. Του έλειπαν παιχνίδια, δεν τον πήγε και το ματς με την Κόστα Ρίκα, αφού στη μία και μοναδική φάση που αντιμετώπισε ήταν δύσκολο να κάνει κάτι. Στη διαδικασία των πέναλτι δεν μπόρεσε...
Τοροσίδης: Μέτριο ματς με την Κόστα Ρίκα, όπως και στα περισσότερα προηγούμενα. Δεν ήταν ο γνωστός Τοροσίδης με τις φαρμακερές σέντρες. Δεν είχε αρνητική παρουσία, αλλά όλοι περίμεναν περισσότερα.
Χολέμπας: Εντυπωσιακός και με την Κόστα Ρίκα. Επελάσεις, σουτ, δυναμικές παρεμβάσεις, μία ολοκληρωμένη παρουσία. Από τους κορυφαίους της ομάδας στο τουρνουά, εάν εξαιρεθεί η μέτρια απόδοσή του με την Κολομβία.
Μανωλάς: Από τις ευχάριστες εκπλήξεις. Παρότι νεαρός και άπειρος από μεγάλες διοργανώσεις στάθηκε καλά, ίσως με μόνη άτυχη στιγμή το πρώτο γκολ της Κολομβίας.
Παπασταθόπουλος: Εγγύηση. Καλή παρουσία με την Κόστα Ρίκα, απέναντι την οποία πέτυχε και γκολ. Μερικές στιγμές αδράνειας δεν επηρεάζουν τη θετική του εικόνα.
Μανιάτης: Με καλές και κακές στιγμές. Στο ματς με την Κόστα Ρίκα δεν ξεχώρισε. Προσπάθησε να πάρει πρωτοβουλίες, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά στο κέντρο. Πολύς εκνευρισμός.
Σάμαρης: Ξεκίνησε μέτρια με την Κόστα Ρίκα, απέναντι σε τεχνίτες και γρήγορους αντιπάλους, αλλά στη συνέχεια ήταν καλός. Δεν ήταν όμως το στιλ του παιχνιδιού που θα τον αναδείκνυε, γιατί υπήρχε κλειστή άμυνα μπροστά του και ο ίδιος είναι καλός σε ανοιχτούς χώρους. Έδειξε όμως ότι έχει μέλλον.
Καραγκούνης: Μέτριος. Κουράστηκε γρήγορα και κακώς δεν αντικαταστάθηκε. Δεν είχε καν τα καλά ελεύθερα χτυπήματα άλλων αγώνων. Σαν να έπεσε μεγάλο βάρος στους ώμους του. Ο Κοσταρικανοί τον διάβασαν και τον εξουδετέρωσαν.
Σαλπιγγίδης: Κινήθηκε στην μετριότητα και αυτός, παρότι θα μπορούσε να καθορίσει την αναμέτρηση με τη φάση του 37'. Γενικά έδειξε ότι ήταν μεν φιλότιμος, αλλά βαρύς και κουρασμένος. Δεν έχει πια τη σπιρτάδα, αν και πάντα είναι επικίνδυνος.
Χριστοδουλόπουλος: Ήταν ορεξάτος, διακρίθηκε και θα μπορούσε να καθορίσει τον αγώνα. Άριστη τεχνική κατάρτιση, το απέδειξε πολλές φορές, ήταν μόνιμη πηγή κινδύνων απέναντι στην Κόστα Ρίκα, ειδικά όσο περνούσε η ώρα. Δεν απέφυγε μερικές επιπολαιότητες, ιδίως στην αρχή όταν έδειξε ότι ήθελε να καθαρίσει μόνο του.
Σαμαράς: Χωρίς να πιάσει θεαματικά στάνταρ απόδοσης ήταν θετικός. Έτρεξε, βοήθησε, είχε καλές εμπνεύσεις, αλλά ήταν καλά κλεισμένος και τον κυνηγούσαν παντού. Για αρκετή ώρα στο δεύτερο ημίχρονο έδειχνε να μην μπορεί να προσαρμοστεί στο σχήμα (;) που είχε φτιάξει ο Σάντος.
Γκέκας: Δεν ήταν το χαμένο πέναλτι η αδύναμη στιγμή του – προφανώς όλοι μπορούν να χάσουν ένα πέναλτι. Ήταν ότι δεν δείχνει ότι διατηρεί το ξεπέταγμα που του έδωσε μια καλή καριέρα στο εξωτερικό. Είχε το γύρισμα στο γκολ του Παπασταθόπουλου, αλλά τα 34 χρόνια και κάποιες μέτριες χρονιές τελευταία τον έχουν περιορίσει. Ίσως δεν έπρεπε να κληθεί από τον Σάντος.
Κατσουράνης: Παραλίγο να κρίνει τον αγώνα και να τρελάνει όλη την Ελλάδα, με τόσα που έχουν ακουστεί εναντίον του. Έκανε μέτρια χρονιά στον ΠΑΟΚ, δεν μπορούσε να κάνει καλύτερη πορεία στο μουντιάλ. Προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά μπήκε σε μία στιγμή, που το ματς ήταν δύσκολο να γυρίσει έτσι κι αλλιώς.
Μήτρογλου: Το έχει, αλλά ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει. Μια εκπληκτική γυριστή κεφαλιά και η κίνηση στο τετ α τετ με τον Νάβας έδειξαν ότι παραμένει σέντερ φορ κλάσης, αλλά ο τραυματισμός του τον έκανε να περάσει απαρατήρητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου